ο 1906, ένα σπίτι στον Πειραιά, στη συνοικία του Βάβουλα, επί της οδού Ράλλη, θεωρούνταν στοιχειωμένο και οι ένοικοι, όσο και οι περίοικοι, είχαν χάσει τον ύπνο και την ησυχία τους.
Έτσι, στις 19 Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς, οι ένοικοί του αναγκάστηκαν να φύγουν όπως-όπως και να το εγκαταλείψουν, λύνοντας συμβόλαια και συμφωνίες και πληρώνοντας βαριά χρηματική αποζημίωση.
Ο κύριος Βυζάντιος που διέμενε εκεί μαζί με την οικογένειά του, ήταν ένας άνθρωπος σοβαρός, γνωστός και επιφανής Πειραιώτης, ο οποίος δήλωσε τα εξής..
«Πολλές νύχτες άκουγα βαριά βήματα στην ταράτσα και δυνατούς κρότους, ξαφνικούς και κολασμένους, που μας έκοβαν την ανάσα. Παραφύλαξα, λοιπόν, εγώ ο ίδιος για να ανακαλύψω την αιτία, αλλά δε διέκρινα τίποτα περίεργο.
Μα, ατυχώς, η γυναίκα μου λιποθύμησε επανειλημμένως, νομίζοντας ότι είχε δει ένα απαίσιο φάντασμα μέσα στο σπίτι, το οποίο εμφανιζόταν μετά τους μυστηριώδεις κρότους. Τα παιδιά μου, επίσης, είναι φοβισμένα και δείχνουν ολοφάνερα πως υποφέρουν.
Το σπίτι μας δείχνει να είναι στοιχειωμένο. Συνεπώς, δίχως δεύτερη σκέψη, ακόμα κι αν έπρεπε να καταβάλλω αποζημίωση τριών μηνών, προτίμησα να μετακομίσουμε, προκειμένου να βρούμε τη χαμένη ηρεμία μας.»
Η Αστυνομία είχε ειδοποιηθεί σχετικά και σκόπευε να πραγματοποιήσει έρευνες, ώστε να διαλευκανθεί το μυστήριο του φερόμενου ως στοιχειωμένου σπιτιού στον Πειραιά.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 20/11/1906…
