Μία mini ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στο περιοδικό «SoWhat?» και στην Αναστασία Γαβριελάτου, ο γνωστός ηθοποιός Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, ο οποίος αυτή την περίοδο εμφανίζεται στο Θέατρο Ζίνα, στην παράσταση «Η Παγίδα»
1.Θα μας μιλήσετε για την παράσταση «Παγίδα» στην οποία συμμετέχετε, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια;
Από την πρώτη στιγμή που μου το έδωσε ο Πέτρος Ζούλιας να το διαβάσω, ένιωσα πως έχω να κάνω καταρχάς με ένα εξαιρετικά καλογραμμένο έργο.Από την άλλη το είδος αυτό, της αστυνομικής κωμωδίας δηλαδή, είναι από μόνο του πρόκληση. Και αυτό γιατί παράλληλα με το μυστήριο, διαδραματίζονται εξαιρετικά κωμικές σκηνές, οι οποίες όμως ρέουν αβίαστα μέσα στο έργο. Όπως και στις ζωές των περισσότερων μας, μέσα σε μία δραματική στιγμή ενυπάρχει και το αστείο. Ίσως γιατί με αυτό τον τρόπο ξορκίζουμε το κακό. Ίσως γιατί η δύναμη του χιούμορ, κάνει τη ζωή μας αρκετά πιο ενδιαφέρουσα.Έχουμε κάνει ήδη ξεκινώντας από το καλοκαίρι αρκετές παραστάσεις με την Παγίδα και έχουμε ήδη εισπράξει την αγάπη των θεατών. Και φυσικά είμαστε ευγνώμονες για αυτ, αλλά και για μας τους ίδιους είναι πολύ ευχάριστο αυτό το παιχνίδι ρόλων. Γιατί ως γνωστόν σε αυτό το έργο, κανείς δεν είναι όπως φαίνεται.Για εμένα προσωπικά είναι μία πολύ ευχάριστη στιγμή, γιατί παίζω μετά από τόσα χρόνια ξανά κωμωδία, και γιατί μοιράζομαι τη σκηνή με εξαιρετικούς συναδέλφους. Με κάποιους δε να έχουν λαμπρό παρελθόν στο είδος. Για αυτό σχεδόν κάθε βράδυ χαζεύω τον τρόπο που παίζουν, την επαφή τους με το κοινό, και τη γενναιοδωρία τους μαζί μου.Εν κατακλείδι μπορώ να διαβεβαιώσω πια, τον υποψήφιο θεατή, πως στην Παγίδα θα αναγνωρίσει σίγουρα πτυχές της δικής του ζωής, θα σκεφτεί, θα ξεγελαστεί, και παράλληλα θα γελάσει με την ψυχή του.
2. Ως γονιός, έχετε κάποια ανασφάλεια ή φόβο;
Ανασφάλειες, δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος γονιός που να μην έχει. Γιατί, για να μιλήσουμε και λίγο καλλιτεχνικά, αυτός είναι ο πιο σημαντικός και ταυτόχρονα ο πιο δύσκολος ρόλος που έχουμε να κάνουμε. Κανείς μας δεν νομίζω να περνάει τον εαυτό του για τέλειο, δεν ξέρω κιόλας, αλλά εγώ αυτό πιστεύω.Ως εκ τούτου τα λάθη είναι μέσα στο παιχνίδι, είτε μικρός είσαι είτε μεγάλος. Το θέμα είναι η κάθε πράξη σου να έχει ως αφορμή ή οδηγό αν θέλετε, την αγάπη. Πιστεύω ότι μεγαλώνουμε κι εμείς μαζί με τα παιδιά μας και ωριμάζουμε.Ο καθένας με τον τρόπο του. Η αγάπη είναι ίσως το μόνο που μπορεί να μας σώσει από τις κακοτοπιές.
3.Κατερίνα Σαβράνη. Με ποιες 3 λέξεις θα χαρακτηρίζατε όσα «σημαίνει» για εσάς η σύζυγός σας;
Χαρά, αγάπη, αξιοσύνη (όλα θηλυκού γένους.. χαχαχαχα)
4.Αν θα μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον κόσμο μας, τι θα ήταν αυτό;
Να μπορεί να χαρεί το δώρο της ζωής του με αξιοπρέπεια, θάρρος και αγάπη για ότι τον περιβάλλει.
5. Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι πιο σημαντικές επιπτώσεις της πανδημίας στην ανθρωπότητα;
Να χάσουμε το μαζί, το ο ένας για τον άλλον, τη χαρά της συνεύρεσης και του μοιράσματος.
6. Ποια η δική σας τοποθέτηση σχετικά με τις πρόσφατες καταγγελίες στις οποίες εμπλέκονται γνωστά ονόματα του χώρου και συντάραξαν τη κοινή γνώμη;
Ήμουν και είμαι πάντοτε υπέρ του γόνιμου διαλόγου. Πιστεύω πως δεν πρέπει να φοβόμαστε να μιλάμε για οτιδήποτε. Ειδικά για αυτά που μας προβληματίζουν, μας βαραίνουν, μας προσβάλλουν, ή μας πιέζουν αφόρητα. Είναι καλύτερο πιστεύω να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας από το να τα πνιγούμε μέσα μας. Είναι χίλιες φορές προτιμότερο να έρθουμε σε ρήξη με τον άλλον, τον όποιον άλλον, παρά να πνίξουμε την αλήθεια μας στη σιωπή.Γιατί αυτό δεν βοηθάει ούτε εμάς αλλά ούτε και τον άλλον.Πολλές φορές για πολλούς λόγους δεν βρίσκουμε αυτή τη δύναμη. Και εκεί αρχίζει το πρόβλημα. Η υπέρβαση των ορίων ή η κατάχρηση εξουσίας δεν είναι κάτι καινούργιο. Το οποιοδήποτε “τέρας” δεν τρέφεται μόνο από κάποιο απρόσωπο σύστημα, αλλά και από μας τους ίδιους. Μπορεί αν το κοιτάξεις στα μάτια, να μην μοιάζει πια με κάτι τέτοιο. Όλο αυτό που έγινε το τελευταίο διάστημα, ήταν θέμα χρόνου να γίνει. Ας πούμε ότι είναι θέμα φυσικής. Οι ενέργειες με κάποιον τρόπο εκτονώνονται. Τώρα το λόγο έχει η δικαιοσύνη.Όποτε κι αν βρει κάποιος τη δύναμη να μιλήσει αυτό πρέπει να είναι σεβαστό. Και θα πρέπει ως κοινωνία να το ακούσουμε με σεβασμό. Αλλά θα πρέπει παράλληλα να ωριμάσουμε και να καταλάβουμε πως αυτό που μας ενοχλεί δεν είναι ένα πρόσωπο, αλλά η αποτρόπαια πράξη του. Για αυτό εγώ προσωπικά καταδικάζω την πράξη, και σε καμία περίπτωση δεν λιθοβολώ το πρόσωπο.Γιατί αν υπάρχει ένας τρόπος τα πράγματα να πάνε προς το καλύτερο και να μην έχουμε πια τέτοια περιστατικά ή τουλάχιστον στη συχνότητα που είχαμε μέχρι τώρα, αυτός ο τρόπος θα πρέπει σίγουρα να καταδικάσει την πράξη, μη αφήνοντας περιθώρια σε κανέναν επίδοξο επώνυμο ή ανώνυμο καταχραστή της ελευθερίας μας ή των διπλανών μας, να δράσει ανενόχλητος στο μέλλον.
7.Ευχές για το νέο έτος;
Nα είμαστε όλοι υγιείς. Να χαιρόμαστε περισσότερο και να φοβόμαστε λιγότερο.
Φωτογραφίες Φωτογραφίες By Marilena Anastasiadou