Και έτσι που έμαθα ότι ερχόσουν, αποφάσισα να σου γράψω ένα αυθόρμητο γράμμα… το ίδιο είχα κάνει και με την δική μου κόρη όταν ετοιμαζόταν να έρθει στη γη και ήρθαν φίλοι από παντού με γράμματα να τα ανοίξει όταν μεγαλώσει, γράμματα με μικρές αλήθειες που οι ίδιοι είχαν ανακαλύψει στη ζωή. Όταν σε έφερα στο νου μου ανθρωπάκι ακόμα στην μήτρα της μάνας σου έτοιμο να βγεις στo κόσμο τούτο, μου ήρθαν στο νου σκέψεις που έκανα μικρή. Σκέψεις που θα μοιραστώ μαζί σου μήπως κάπου στο δικό σου ταξίδι σου φανούν χρήσιμα τα λόγια μου.Με ρωτούσαν πάντα τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Δε μπορούσα να καταλάβω γιατί έπρεπε να γίνω κάτι ή ένα πράγμα. Και γιατί έπρεπε να έχω κάποια απάντηση μέχρι τα 16 να διαλέξω. Νόμιζα το ότι να «υπήρχα» θα ήταν αρκετό.
Πάντα σκεπτόμουν ότι σαν θα μεγαλώσω θα ήθελα να ταξιδεύω. Δεν μου έκαναν οι απαντήσεις που έπαιρνα στο σχολείο, είχα πολλές ερωτήσεις, για συναισθήματα, για κόσμους αλλιώτικους, για τη ζωή. Θα ήθελα να γνωρίσω τον πλανήτη και να μιλήσω με όλους τους ανθρώπους πάνω στη γη και ο κάθε ένας να μου έλεγε το δικό του μυστικό!! Και αναρωτιόμουν..πως θα το κάνω αυτό… Ήμουν πάνω κάτω 7 χρονών. Άλλοι μου έλεγαν να γίνω γιατρός, άλλοι καλή μαθήτρια, άλλος καλή σύζυγος και άλλος πλούσια με εξουσία! Όταν έφτασα στην εφηβεία, μου έλεγαν πως είναι επικίνδυνα να θέλω να τα μάθω όλα και μια χαρά βρίσκομαι εκεί που ήμουν. Να σπουδάσω, να κάνω ένα σπιτικό, ένα παιδί και λεφτά να πληρώνω τα βήματα μου. Ήθελα παραπάνω, αν και δεν ήξερα ακόμα τι. Τίποτα όμως δεν μου έκανε από το μέλλον που μου παρουσίαζαν. Ό,τι και να επέλεγα μου φαινόταν σαν φυλακή. Και αν αλλάξω; Και αν θέλω να πάω αλλού; Να ζήσω αλλιώς; Για να νιώσω ελεύθερη, δεν ήθελα να ταυτιστώ με Τίποτα.
Και έτσι μεγαλώνοντας δεν έγινα Τίποτα. Τίποτα. Χρόνια στο πανεπιστήμιο, πτυχία, συνεργασίες επιτεύγματα και μια κόρη. Όσο παράξενο και αν ακούγεται άμα με ρωτήσει κανείς τι δουλειά κάνω ή τι έγινα τελικά, ακόμα δε μπορώ να απαντήσω ξεκάθαρα. Τίποτα και όλα. Δεν ήθελα να έχω στεγανά, όρια και κανόνες ή συγκεκριμένες μόνο γνώσεις, όσο ταξίδευα στη ζωή. Ήθελα να με οδηγεί η περιέργεια μου σε κάθε βήμα, το θάρρος και η γαλήνη ότι το άγνωστο είναι ο σκοπός. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω τους κανόνες της φύσης, έπαιρνα κάθε στιγμή όπως ερχόταν. Απομυθοποίησα τον φόβο και την γνώμη των άλλων. Ήθελα να μάθω τι είναι αυτή η ζωή και που πάει. Έτσι ξεκίνησα μικρό μου ανθρωπάκι την συνειδητή πορεία μου. Όπως εσύ τώρα. Αποφασισμένο να περάσει στην επόμενη φάση αλλά χωρίς καμία πληροφορία για το τι είσαι η τι θα γίνεις και πως. Προσπάθησα λοιπόν να γίνω «Άνθρωπος». Μόνο αυτό . Άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης
. Στη ζωή υπάρχουν όλα. Τα καλά τα κακά, η δημιουργία και το τέλος. Η γέννηση και ο θάνατος. Πώς αλλιώς θα γινόταν αυτό το ταξίδι αν δεν δεχόμουν τις ακραίες συνθήκες της υλικής μου υπόστασης; Με αυτά ως εμπειρίες θα μπορούσα να επικοινωνήσω με όλους τους λαούς του κόσμου, τα συναισθήματα δε μπορούν να έχουν σύνορα. Και έτσι ότι μου συνέβαινε στη πορεία μου αυτήν μεγαλώνοντας, ήταν μια δοκιμασία, μια πρόκληση ή ένα τεστ της Ίδιας της ζωής απέναντι μου και φυσικά όταν τα κατάφερνα ένιωθα πως είχα προχωρήσει κάπου, κάπως. Μια ανακάλυψη τη φορά. Έτσι έμαθα. Όχι «πρόβλημα», «πρόκληση». «Άνθρωπος» λοιπόν. Τα ταξίδια του μυαλού, της ψυχής και του Σώματος. Άλλοτε μαζί και άλλοτε χώρια. Είμαστε όλοι « Άνθρωποι». Λέμε ότι είμαστε. Αν και κοιτάμε πάντα αυτά που μας χωρίζουν με περισσότερη λαχτάρα, από ότι την ίδια την αλήθεια μας.Πιστεύω σε έναν κόσμο φτιαγμένο για εσένα μικρό ανθρωπάκι. Αγνό με ανιδιοτελή αγάπη και όρεξη να ξαναφτιάξει επάνω στην γη το παράδεισο. Με χρώματα και ανθρώπους αγαπημένους, χωρίς μίσος, ζήλεια και φθόνο. Ουτοπία. Έτσι το λένε παιδί μου, αυτό το οποίο κάποιοι πιστεύουν ότι δεν μπορεί να γίνει ποτέ.
Μα ένα έμαθα στην ζωή μου μέχρι τώρα: ότι όλα γίνονται. Όλα παιδί μου. Γιατί στο τέλος οι σκέψεις μας γίνονται ο κόσμος όλος και σε συνάρτηση με τον χρόνο εμείς και μόνο εμείς οι Άνθρωποι μπορούμε να φτιάξουμε το κόσμο τούτο ξανά. Κάποιος τα σκέφτηκε όλα, τα ονειρεύτηκε, τα είδε πρώτα με τη φαντασία του. Από τη πιπίλα που κράτησες πρώτα, μέχρι την οδοντοστοιχία που ίσως αποκτήσεις στα γεράματα σου. Από την αγάπη την αιώνια μέχρι το μίσος της καταστροφής. Μοιραζόμαστε την φαντασία μας και εκεί συμπίπτουμε πολλοί άνθρωποι ,και εκεί φτιάχνεται ένας μικρός μαγικός κόσμος. Η Υλοποίηση του κόσμου αυτού, είναι στο χέρι μας. Σαν το Θεατρικό παραμύθι που έγραψα πριν 4 χρόνια «Ο Πλανήτης του Όλα.» Εκεί στο σαλόνι που θα στήνεις τα Playmobill, εκεί θα φτιάχνεις μια πραγματικότητα όλη δική σου.
Και όταν κάποιος εξουσιαστής έρθει και σου τα ρίξει όλα κάτω ….. εσύ να τα στήνεις από την αρχή. Σε σένα ανθρωπάκι που έρχεσαι στο κόσμο το μεγάλο τούτο, στο κόσμο που κάποιοι άλλοι έφτιαξαν για να σε υποδεχτούν, μη πέσεις στη παγίδα και νομίζεις πως τα έχουμε σκεφτεί όλα. Κοίτα γύρω σου όταν έρθεις, χωρίς να μας κρίνεις αυστηρά, μαθαίνουμε. Φέρε τις Ιδέες σου, την αγάπη και την όρεξη σου για ζωή και φτιάξε τις ισορροπίες από την αρχή. Ας γίνει η γνώση δύναμη σου, η αντίληψη το εφόδιο και η καρδιά σου οδηγός.
Μη γίνεις «Τίποτα» η κάτι για κανέναν. Γίνε Εσύ. Αγάπησε τον εαυτό σου ως το πιο μοναδικό ανθρωπάκι στο σύμπαν ολόκληρο, γιατί σαν εσένα δεν υπάρχει κανείς. Ταξίδεψε χωρίς φόβο και πάθος για τον Έρωτα, το πόνο, τον σεβασμό, την αξιοπρέπεια, την οικογένεια και την δημιουργία. Να πας σε μέρη ξένα και μακρινά, να μιλήσεις γλώσσες μπερδεμένες και να βρεθείς σε γειτονιές που φοράνε περίεργα καπέλα. Καλωσήρθατε στον Πλανήτη του ΟΛΑ…. μικρά ανθρωπάκια….!
#truthsintime
Γράφει η Ευγενία Αθηνά Φώη,
Life coach & Σύμβουλος
Γραφτείτε στο Newsletter να σας αποστέλλουμε την στήλη ηλεκτρονικά ή όποια καλοδεχούμενη επικοινωνία στο: niafoes@gmail.com
Για videos & more στο Facebook:
Nia Foes – Φώη Ευγενία Αθηνά