Τι έχουν να περιμένουν οι θεατές από αυτή την παράσταση;
Η Samantha Schweblin, χτίζει πυκνούς και παράξενους κόσμους, διερευνώντας την ψυχολογία των ανθρώπινων σχέσεων και τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη και ερμηνεύουμε τον πολιτισμό, με σκοτεινό χιούμορ και κοφτερά δόντια. Οι ιστορίες της καταφέρνουν να διαλύσουν τους αποδεκτούς κανόνες της κοινωνίας και να μας κάνουν να αναρωτηθούμε πώς θα μπορούσαμε να περιηγηθούμε στην ηθική χωρίς αυτούς και γιατί τους αποδεχθήκαμε κάποτε.
Η δραματουργία εστιάζει στους δεσμούς των προσώπων, στη σύνδεση αλλά και στην αλληλεξάρτηση. Η Schweblin αναμετριέται με την επιθυμία να αγαπήσει, με την μητρότητα και την πατρότητα, με το τραύμα του παιδιού, με τη διαφορετικότητα θέματα που τα αναδεικνύει με μια φρέσκια ματιά .
Η Σβέμπλιν διερευνά τις σχέσεις των ανθρώπων μέσα από το πρίσμα της «Μη κανονικότητας». Όπως λέει κάπου η ίδια, «Η ιδέα της κανονικότητας είναι μια κοινωνική και οικονομική κατασκευή.
Εστιάσαμε στην απόδοση του σκοτεινού και κοφτερού χιούμορ των ιστοριών το οποίο εμπεριέχεται στη «λοξή ματιά» της Σβέμπλιν και αναδεικνύει την σουρρεαλιστική της προσέγγιση.
Πώς υπήρξε η έμπνευση να δραματοποιήσετε τα διηγήματα της Samantha Schweblin;
Με ενδιαφέρει η δραματουργία που βασίζεται σε λογοτεχνικά κείμενα ή ντοκουμέντα ή σύνθεση κειμένων γιατί θεωρώ ότι έχει ενδιαφέρον να μπορείς να δημιουργήσεις ένα νέο έργο. Είναι μια πολλή ενδιαφέρουσα διαδικασία αλλά αρκετά δύσκολη. Εμπεριέχει πολύ περισσότερο τον πειραματισμό. Χρειάζεται να ακολουθήσουμε μια διαδικασία αυτοσχεδιασμών και συνεχών δοκιμών για να καταλήξουμε στη σύνθεση του έργου και η ομάδα κάθε φορά συμμετέχει στη διαδικασία.
Οι τελευταίες μας παραστάσεις στο θέατρο ήταν βασισμένες σε συνθέσεις κειμένων και τα τελευταία τρία χρόνια ασχολήθηκα με τη μικρή φόρμα, δημιουργώντας παραστάσεις που βασίστηκαν σε διηγήματα .Πέρυσι για παράδειγμα η παράσταση μας βασίστηκε σε μικρά διηγήματα του Τσέχωφ.
Διαβάζοντας τα βιβλία της Samantha Swheblin που έχουν ήδη εκδοθεί στην Ελλάδα, σε μετάφραση της Έφης Γιαννοπούλου, αισθάνθηκα ότι οι ιστορίες της ήταν πολύ δυνατές, με κινητοποίησαν και θεώρησα πολύ ενδιαφέρουσα μια απόπειρα ανεβάσματος αυτών των ιστοριών στο θέατρο. Διάλεξα κάποια διηγήματα που δεν έχουν εκδοθεί στην χώρα μας, από το δεύτερο βιβλίο που είχε εκδώσει (Mοuthful of Birds) και το οποίο ήταν αυτό που την ανέδειξε ως μια από τις μεγαλύτερες Αργεντινές διηγηματογράφους των τελευταίων δεκαετιών.
Η Schweblin είναι μια από τις πιο καταξιωμένες ισπανόφωνες συγγραφείς της γενιάς της. Όπως έχει γραφτεί, «αυτό που κάνει την Schweblin τόσο εντυπωσιακή ως συγγραφέα, αυτό που την κάνει σπάνια και σημαντική, είναι ότι δεν ωθείται από απλό ταλέντο ή φιλοδοξία, αλλά από όραμα, και αυτό το όραμα αναδύεται από την έντονη ανησυχία για τον κόσμο, με τις κρυμμένες σκληρότητες στις σχέσεις μας με όλα αυτά που είναι ευάλωτα …». Το 2017 ήταν υποψήφια για το διεθνές βραβείο Man Booker για το μυθιστόρημά της Distancia de rescate (Fever Dream, 2017). Το 2019 βραβεύτηκε η Αγγλική μετάφραση (Mοuthful of Birds) των διηγημάτων που ανεβάζουμε στο θέατρο «Φούρνος» με το Man Booker International Price.
Υπάρχουν έντονα συναισθήματα κατά τη διάρκεια της παράστασης; Ποιο είναι το κυρίαρχο;
Όταν δημιουργείς μια παράσταση πιστεύω ότι πρέπει να είσαι ανοικτός ως προς τι θα αισθανθεί ο θεατής. Δεν εστιάζω μόνο στο συναίσθημα του θεατή αλλά και στον προβληματισμό που θα του προκαλέσουν οι ιστορίες αυτές.
Χιούμορ και προβληματισμός. Πώς συνδέονται αυτά τα δύο κατά τη διάρκεια του έργου;
Η Samantha Schweblin χτίζει πυκνούς και παράξενους κόσμους, διερευνώντας την ψυχολογία των ανθρώπινων σχέσεων και τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη και ερμηνεύουμε τον πολιτισμό, με σκοτεινό χιούμορ και κοφτερά δόντια. Οι ιστορίες της καταφέρνουν να διαλύσουν τους αποδεκτούς κανόνες της κοινωνίας και να μας κάνουν να αναρωτηθούμε πώς θα μπορούσαμε να περιηγηθούμε στην ηθική χωρίς αυτούς και γιατί τους αποδεχθήκαμε κάποτε.
Οι 5 ιστορίες της παράστασης : «Η Μεγάλη προσπάθεια», «Μια μπουκιά πουλιών», «Ίρμαν», «Απελπισμένες γυναίκες», «Η βαριά βαλίτσα του Μπεναβίδες», έχουν κάποιο κοινό μυστικό;
Διάλεξα πέντε ιστορίες οι οποίες θα μπορούσαν να συνομιλήσουν μεταξύ τους. με κοινή θεματική τις οικογενειακές σχέσεις, τους δεσμούς των προσώπων και την αλληλεξάρτηση. Οι ιστορίες της Σαμάνθα Σβέμπλιν, μινιμαλιστικές και παράξενες, συνδέονται βαθειά με την καθημερινότητα και οι περισσότερες δίνονται με χιούμορ. Χωρισμένοι γονείς, γυναίκες που τις εγκαταλείπουν, άνδρες ανίκανοι να συνεχίσουν τη ζωή με τη γυναίκα τους, αλλά και παράξενες μορφές που μπορεί να ζουν δίπλα μας. Θέλησα να μιλήσω για τους δεσμούς, την αλληλεξάρτηση, αλλά και τη βία που πολλές φορές αναπτύσσεται στις καθημερινές εστίες οικειότητας.
Ποιος ήταν ο σκηνοθετικός σκοπός σας; Επετεύχθη;
Θα ήθελα οι θεατές να μπορέσουν να εισέλθουν στο σύμπαν της Σβέμπλιν, ένα ιδιαίτερο, σκοτεινό σύμπαν, όμως γεμάτο χιούμορ. Προφανώς δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα αν πέτυχα τον στόχο μου, που είναι κυρίως ο θεατής να παρακολουθήσει με ενδιαφέρον τις ιστορίες και να αποκομίσει από αυτές. Είμαστε στο ξεκίνημα των παραστάσεων και χρειάζεται να αφουγκράζεσαι τι λειτουργεί και τι όχι. Πολλές φορές ακόμα και μετά το ξεκίνημα των παραστάσεων χρειάζεται να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα και να προχωρήσεις σε ορισμένες αλλαγές και διορθώσεις. Είναι και αυτό μέσα στο παιχνίδι.
