Για τον απλό αναγνώστη, μπορεί να φαίνεται ότι η Ώστεν – η συγγραφέας κλασικών έργων όπως το Περηφάνια και Προκατάληψη, η Έμμα και το Λογική και Ευαισθησία – έγραψε κυρίως για την αγωνία και την έκσταση του νεανικού έρωτα. Στην πραγματικότητα, τα σπινθηροβόλα και πνευματώδη μυθιστορήματά της εμβαθύνουν βαθιά στις αδικίες που ενυπήρχαν σε ένα οικονομικό σύστημα που ανάγκαζε τις γυναίκες σε μια στημένη και συχνά σκληρή αγορά γάμου.
Για κάθε απόλυτα ευτυχισμένη Ελίζαμπεθ Μπένετ και Ανν Έλιοτ, υπάρχει μια μις Μπέιτς και μια κυρία Πράις σαν λογοτεχνικές, προειδοποιητικές ιστορίες για το τι παθαίνουν οι γυναίκες αν α) αποτύχουν να παντρευτούν ή β) παντρευτούν τον λάθος άνδρα.
Μακριά από την αληθινή αγάπη
Η Ώστεν το έζησε αυτό από πρώτο χέρι. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι η συγγραφέας μερικών από τις πιο αγαπημένες ιστορίες αγάπης στην αγγλική γλώσσα δεν βρήκε ποτέ η ίδια την αληθινή αγάπη. Και το συγγραφικό της έργο ήταν γελοία υποτιμημένο κατά τη διάρκεια της ζωής της. Κανείς, βέβαια, δεν θα έβρισκε τη φήμη πιο αστεία ή πιο ώριμη για σάτιρα από εκείνη. Κρίμα για την ίδια και για τον αναγνωστικό κόσμο που δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να γράψει γι’ αυτό.
