Τοπικά

Μπάρμπεκιου, ηλεκτροκόλληση και «ο μήνας έχει 9»

Πολλοί είναι τελικά αυτοί που ξέχασαν, πολλοί αυτοί που έμειναν ακλόνητοι μπροστά στους νεκρούς της φονικής πυρκαγιάς του 2018, πολλοί αυτοί που όχι μόνο που ξέχασαν αλλά τολμούν να προκαλούν και να θέτουν σε κίνδυνο τους συνανθρώπους τους. Που; Στην ίδια γη που ακόμη το χώμα της δεν έχει στεγνώσει από τα δάκρυα των συγγενών των θυμάτων. Στον ίδιο τόπο που χάθηκαν τόσες αθώες ψυχές και κάηκαν περιουσίες μίας ολόκληρης ζωής. Πολλοί τελικά αυτοί που αδιαφορούν για μία ενδεχόμενη νέα πυρκαγιά. Που; Στον Μαραθώνα, στο Μάτι, στον Δήμο Μαραθώνος, ναι εδώ που το 2018 έγινε ολοκαύτωμα. Εδώ που ακόμη οι κάτοικοι ακούνε σειρήνες και παραλύουν. Εδώ που το έγκλημα παραμένει ΕΓΚΛΗΜΑ.

«Ντροπή και αίσχος» είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να φωνάξει, κάποιος. Και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι είναι να μιλάμε και να εξηγούμε καθημερινά και αδιαλλείπτως , σε αυτούς που θεωρούν ότι είναι άτρωτοι, στα γεροντάκια που δεν έχουν κοινωνικά μέσα και ενδεχομένως δεν αντιλαμβάνονται την υψηλή επικινδυνότητα, όχι μόνο λόγω ηλικίας αλλά και λόγω αφέλειας. Βγείτε στους δρόμους και φωνάξτε. Μιλήστε στους αγνώστους, δείξτε τους φωτογραφίες και δημοσιεύματα από το 2018, θυμίστε σε αυτούς που ξέχασαν τόσο εύκολα, εξηγείστε στους επισκέπτες σας «τι πάθαμε». Με την ευκαίρα, ειδικά στους δρόμους στο Ζούμπερι, όπως στην οδό Αύρας, τα Σαββακύριακα δεν χωράει όχημα της πυροσβεστικής αφού ο δρόμος κλείνει από τα παρκαρισμένα. Έρχονται επισκέπτες να δροσιστούν σε έναν τόπο που δεν υπάρχει η παραμικρή υποδομή και θα καούμε όλοι μαζί από αμέλεια!  Μιλήστε στα παιδιά σας που σε λίγα χρόνια θα είναι ενήλικες αλλά και τώρα που είναι παιδιά να μάθουν τον τρόπο που διαχειριζόμαστε με τη φωτιά.

Αύριο επίσης θα είναι μία δύσκολη μέρα με πολλά μποφόρ. Ανοίγουμε στόματα και μάτια. Ίσως έτσι, υπάρξει μία πολύ πολύ πολύ μικρή ελπίδα.